Vaak denk ik terug aan vroeger, toen ik nog jong was en nog niet zoveel van de wereld af wist. Met heimwee denk ik dan terug aan de tijden die ik met vrienden heb beleefd. Ik was blij met mijn leven, mijn vrienden, mijn geloof in Jezus en alle dingen die gebeurden. Het was een soort vreugde, die niet te beschrijven is.
Iets wat niets op deze wereld je kan geven. Het voelde alsof je thuiskwam van een reis van meer dan tien jaar, op zoek naar iets om je hart te vullen. Alsof je eindelijk een plek hebt gevonden in dit grote universum waar je bij hoort en waar jij jezelf kan zijn, zonder zorgen te maken over hoe mensen naar je kijken. Misschien was het onschuld, naïviteit of iets anders?
Paulus’ vreugde
Ik dank mijn God, zo dikwijls ik uwer gedenk; immers, in al mijn gebeden bid ik telkens voor u allen met blijdschap, wegens uw deelhebben aan de prediking van het evangelie, van de eerste dag af tot nu toe. – Filippenzen 1:3-5
Vreugde hebben in God, wat is dat? Waarom ben je blij wanneer je een christen bent? Waarom was Paulus blij toen hij in de gevangenis zat en deze brief schreef? Dan moet je juist het tegenovergestelde van blij zijn! Kan jij blij zijn wanneer jij hetzelfde overkomt als Paulus?
Wel, een grote drijfveer van Paulus blijdschap was zijn vurige liefde voor Jezus Christus.
Naar mijn vurig verlangen en hopen, dat ik in geen enkel opzicht beschaamd zal staan, maar dat met alle vrijmoedigheid, zoals steeds, ook nú Christus zal worden grootgemaakt in mijn lichaam, hetzij door mijn leven, hetzij door mijn dood. Want het leven is mij Christus en het sterven gewin. – Filippenzen 1:20-21
Verder in Filippenzen kunnen we lezen dat Paulus vurig verlangt naar Jezus en om Zijn werk te doen. Niet alleen dat, hij verlangt ernaar om Jezus groot te maken door zijn leven, op welke manier dan ook. Zijn hele leven stelde niks voor, zolang Jezus maar verheerlijkt wordt. Zijn leven was één grote toewijding aan God!
Mijn vreugde?
En als ik naar mezelf kijk, dan denk ik weleens: zou ik ook zo’n houding hebben wanneer ik in de gevangenis zit om Christus wil? Wie houd ik voor de gek? Ik word soms zelfs ontmoedigd wanneer mensen zeggen dat ik gek ben dat ik geloof in God.
Heb ik dan onvoldoende toewijding? Is dat de reden dat ik niet blij ben? Ik denk dat het ergens anders mee te maken heeft…. Waar ben ik in mijn hoofd mee bezig? Dat is de eerste vraag ik die ik moet stellen. Vaak denk ik aan mijn werk, mijn huis, gezin etc. Wat eten we vanavond? Wanneer word ik uitbetaald? Hoeveel houd ik over aan het einde van de maand? Wie doet dit keer het huishouden? Allemaal dingen die bij het leven horen.
Mocht het zo zijn dat ik vrije tijd heb, wat doe ik dan? Dan vlucht ik naar entertainment: gauw de Playstation opstarten en mijn gedachten laten verdwalen in games zoals Valkyria Chronicles. Anime kijken op netflix, of iets anders waarmee ik lekker mijn hersens uit kan zetten.
Alle vrije tijd en dingen die ik doe gaan vooral over mijzelf, hoe ik mezelf vermaak en hoe ik mezelf tevreden houd om niet verveeld te raken. Vaak trappen we in dezelfde val van tijdverdrijf, waarbij we even lekker nergens aan hoeven te denken. Men raakt er zelfs aan gewend en verslaafd. “Yap, ik verdien het, want ik heb hard gewerkt vandaag”, denk ik bij mezelf. Wel ja, misschien verdien ik het.
Ik denk dat ik wel meer verdien dan dit tijdelijke vermaak. Het probleem is dat deze dingen mij slechts een tijdelijk gevoel van vreugde geeft, wat snel weg gaat. Het lijkt wel een drug, waarvan ik verslaafd ben, aan dat gevoel van genot en steeds meer moet hebben.
Hoe anders dan bij Paulus, hij stortte zijn moeiten, verstand en alles in Jezus. De vreugde en blijdschap die Paulus genoot was niet een tijdelijke blijdschap, zoals de mijne. Maar een blijdschap vanuit een onuitputtelijke bron : Jezus Christus zelf. Paulus haalde niet blijdschap uit zichzelf, maar uit Jezus Christus!
Wanneer we verder lezen in hoofdstuk 2, geeft Paulus zelfs nog adviezen/instructies:
Indien er dan enig beroep (op u gedaan mag worden) in Christus, indien er enige bemoediging is der liefde, indien er enige gemeenschap is des geestes, indien er enige ontferming en barmhartigheid is, maakt (dan) mijn blijdschap volkomen door eensgezind te zijn, één in liefdebetoon, één van ziel, één in streven, zonder zelfzucht of ijdel eerbejag; doch in ootmoedigheid achte de een de ander uitnemender dan zichzelf; en ieder lette niet slechts op zijn eigen belang, maar ieder (lette) ook op dat van anderen. Laat die gezindheid bij u zijn, welke ook in Christus Jezus was, die, in de gestalte Gods zijnde, het Gode gelijk zijn niet als een roof heeft geacht…
We moeten eensgezind zijn, oftewel: één team zijn met dezelfde verlangens/waarden/normen die God van ons vraagt. Alsof we een hecht voetbalteam zijn die één is in denken: een sterk front en elkaar kunnen aanvoelen wanneer een ander hulp nodig heeft, of samen blij zijn wanneer iets gelukt is. En daarbij, heel belangrijk, niet jezelf, maar de ander belangrijker achten dan jezelf. Niet jij bent belangrijk, maar juist de ander. Zoals Jezus dat ook gedaan heeft (de verdere verzen gaan over het voorbeeld van Jezus).
De vreugde en blijdschap van God, is iets wat niet te beschrijven is. Maar mogelijk ben ik door de jaren heen dingen anders gaan bekijken. Dingen die niet belangrijk zijn, belangrijker gaan vinden. Daarmee juist het belangrijkste en datgene wat mij vreugde gaf, ben gaan vergeten. Dat niet alles om mij gaat, en dat ik niet leef voor mezelf. Mensen doen zoveel moeite om genot en vreugde te vinden. De entertainment industrie is een miljardenindustrie (zo niet veel meer), waarbij mensen maar al te graag betalen voor hun genot en hun eigen “geluk”. De Bijbel gaat hier tegen in, door te zeggen dat we blij en vreugdevol moeten zijn, niet in onszelf, maar juist in iemand anders. Dat is het leuke en moeilijke van blijdschap van God: juist om te beseffen dat het NIET om jouw gaat, zal je vreugde kennen die alle andere vreugden overstijgt.