Bij een spel werd de vraag gesteld wie bij elkaar horen, op het scherm verscheen onder andere een foto van mij, van mijn zusje en een goede vriend van mij. De zaal antwoordde dat ik en die goede vriend bij elkaar horen. Kijk, dan weet je dat ik hier te maken heb met een echte vriend.
En toch presteer ik het jaar in jaar uit zijn verjaardag te vergeten. Vandaag is het weer zo ver: vanochtend werd ik weer verrast toen ik een felicitatiebericht zag verschijnen in een groep chat. Ik was het weer vergeten (28 juni is zo moeilijk te onthouden!), zelfs na meer dan vijftien jaar faal ik keer op keer.
De reden van vergeetachtigheid
Waarom vergeet ik het altijd, naast het feit dat 28 juni zo’n moeilijk te onthouden datum is? Als ik het werkelijk zo belangrijk vond, had ik met alle digitale hulpmiddelen die tot mijn beschikking staan, mijzelf op tijd aan kunnen herinneren. Ik heb simpelweg geen oog voor verjaardagen, ik vind ze niet belangrijk genoeg.
De reden waarom ik zijn verjaardag niet belangrijk genoeg acht om te onthouden, is dat hij zelf niet laat merken dat hij het belangrijk vindt. Na zoveel jaren zijn verjaardag te hebben vergeten, is hij nooit één keer met tranen en een gebroken hart naar mij toe gekomen om te vertellen hoeveel pijn mijn vergeetachtigheid hem doet. Ik ben ervan overtuigd dat, als hij werkelijk zou huilen, ik na zo’n geval de moeite zal nemen om het in mijn agenda te noteren en niet zal vergeten. Of vergeet ik het dan nog steeds?
Mijn beste vriend die ik vaak vergeet
Ik heb uiteraard ook vrienden van wie ik hun verjaardagen niet vergeet, bij hun krijg ik meer het gevoel dat het ongewenst is. Maar bij vrienden gaat het meer dan alleen om verjaardagen. Soms krijg ik een bericht van iemand die ik helemaal vergeten ben, of te weinig aandacht aan heb geschonken.
Maar er is één vriend die anders is dan alle andere. Alle andere vrienden zijn mijn gelijke, net als ik zijn ze stof en onze dagen zijn als een bloem op het veld ( Psalmen 103:14-15 ). Maar deze bijzondere vriend is de vleesgeworden God, niet mijn gelijke; ik heb niets te geven aan Hem wat Hij nodig zou hebben, maar alles wat ik nodig heb, moet gegeven worden vanuit Zijn goedheid. Zonder deze vriend, Jezus Christus, kan ik niets ( Johannes 15:5 ). Er is geen twijfel mogelijk, mijn meest belangrijke en beste vriendschap is die met Jezus.
Zó’n vriendschap, waarbij mijn vreudgde en leven van afhangt, mag ik niet vergeten. Jezus is te belangrijk en te gewichtig om ook maar één dag aan mij voorbij te laten gaan zonder significante aandacht voor Hem te hebben gehad. En toch gebeurt het, te vaak. Oppervlakkig een hoofdstuk lezen uit de bijbel, een vluchtig gebed, dát is niet wat Hij vraagt. Jezus wil bij Zijn vrienden binnen komen en maaltijd met ze hebben, aandacht en liefde voor elkaar tonen ( Openbaring 3:20 ).
Mijn vriend van wie ik zijn verjaardag vergeet, verlangt niet vurig naar een felicitatiebericht van mij, hij heeft dat ook nooit van mij gevraagd. Maar als hij bij mij aanklopt en vraagt om een felicitatie of een maaltijd, dan geef ik het hem met plezier. Maar Jezus klopt dagelijks aan de deur van Zijn vrienden, niet om zelf beter van te worden (God heeft buiten Hemzelf niets nodig, alles is van Hem), maar om leven en vreugde te geven aan Zijn behoeftige vrienden.
Vergeet Hem niet alwéér!
Misschien moet ik voor volgend jaar toch maar een herinnering instellen, zodat ik de verjaardag van mijn goede vriend niet voor de achttiende keer vergeet. Maar belangrijker is om maatregelen te nemen om Jezus niet te vergeten, elke dag. God weet dat wij vergeetachtige personen zijn, die herinnerd moeten worden aan Jezus Christus en de goedheid van God (Deuteronomium 6:8). Er zijn talloze manieren om dit te doen, er is geen excuus meer om Hem morgen te vergeten.
Dan maak ik nog even de gelegenheid om mijn vriend te feliciteren. En volgend jaar zal ik het niet meer vergeten, ik heb het in mijn agenda gezet voor volgend jaar. Zet je samen met mij ook de ontmoeting met onze beste Vriend, dagelijks in de agenda?