Het Reformatorisch Dagblad vraagt deze zomer predikanten en jongeren hoe zij de kerk van 2050 zien. Erg interessant allemaal wat wij menen te zien op een afstand van dertig jaar. Jammer genoeg blijft bijziendheid een hardnekkig probleem. Dus dacht ik: dát kan ik beter! Ik vroeg de kerk van 2050 hoe de kerk van 2050 uit ziet en nodigde hen uit om hun mening te delen over de kerk van 2020. Hierbij interviewde ik kerkgangers van allerlei stromingen. Hieronder een korte samenvatting.
Wouter Droogbeek
Wouter Droogbeek is priester van een kleine kerk in Brielle. Deze kerk maakt deel uit van de Katholieke vleugel, wat weer onderdeel is van de AKN (Algemene Kerk Nederland). De AKN is het resultaat van de Samen op weg terug beweging, een fusie van de PKN en de Rooms-Katholieke kerk. Wouter vertelt dat de AKN een gefractureerde eenheid is, precies zoals God het voor ogen had. Israël was immers ook geen één-eenheid, maar bestond uit twaalf stammen. De AKN bestaat op dit moment uit tien verschillende belijdenisgeschriften, nu is het wachten op twee anderen (de Juda en de Benjamin) totdat de volheid is gekomen en het duizendjarige tolerantierijk begint.
Priester Droogbeek ziet het jaar 2020 als een belangrijk jaar voor de katholieke kerk. Het jaar waarin niets meer normaal was, zorgde er voor dat het abnormale normaal werd (het nieuwe normaal). Dat werkte door in de theologie en de samenwerkingen tussen kerken. Wat vroeger niet kon, kon plotseling wel. Verschillen maakte niet langer scheiding, maar werd juist de reden tot eenheid. Gefractureerde eenheid weliswaar, maar toch eenheid na meer dan vierhonderd jaar.
Ernst den Ouden
Van eenheid wil Ernst den Ouden juist niets weten. De predikant van de CGK (Conservatief Gereformeerde Kerken) ziet in veel christelijke kringen antichristelijke ideeën. De CGK is ontstaan nadat een deel van de Bewaar het pand kerken het pand zo goed wilden bewaren dat zij het in een kluis stopten en voortaan verder gingen als Bewaar de kluis. Den Ouden: “Het christelijk geloof is een dubbellaags geloof. De geloofszekerheid is dermate kostbaar dat men enkel indirect contact mee mag hebben door middel van de traditie. Opdat men niet sterve vanwege de zonden aan onze handen.”
Volgens Den Ouden was de kerk van 2020 al hopeloos verloren. Al vanaf de eerste keer dat een andere vertaling dan de Staten Vertaling werd voorgelezen in Nederland was het kwaad geschied. Als de “rot” der kerken de CGK begint aan te tasten, dan moet Bewaar de kluis weer veranderd worden. De kluis wordt dan in een bunker gezet en gaan ze verder als Bewaar de bunker. De plannen liggen al klaar.
Cheung Chan Chong
Cheung Chan Chong is evangelist binnen de migrantenkerk CGiN (Chinese Gemeente in Nederland). Na de dienst is het elke week een waar eetfestijn en bordspellenmiddag, hun beloning op anderhalf uur stil zitten onder het woord.
Cheung Chan Chong is al vijftig jaar lid van de CGiN. Vroeger moesten de preken nog vertaald worden, van het Chinees naar het Nederlands. Vijftig jaar later spreekt iedereen Nederlands, maar is iedereen nog Chinees op een paar aangetrouwde Nederlanders na.
“Je ziet allerlei kerken in Nederland leeg lopen, nog steeds. Maar onze kerk trekt mensen aan uit de wijde omgeving.” Zegt hij trots. “Wij zijn niet als de andere megakerken, die nooit preken over de zonde, of de schepping verloochenen. Wij geloven wat de Bijbel leert en gaan niet mee met de leer van de wereld. Maar mensen houden van omgang met mensen die op hen lijken, in ons geval Chinezen. Wanneer de verbinding en gezelligheid groot genoeg is, kun je ze van alles verkopen. Zelfs het evangelie, inclusief de boodschap dat we allemaal zondaren zijn. De boodschap dat wij allemaal zondaren zijn hebben we zelfs verwerkt tot een religieus voordeel: niemand voelt een te hoge druk om te veranderen. Ze worden daarin natuurlijk wel gestimuleerd, maar het blijft vrijblijvend; iedereen is tevreden. Tip voor de kerk van 2020 is dit: Community community community. Houd iedereen die je tevreden wilt houden tevreden.”
Dat dit een beproefd concept is, wordt mij duidelijk wanneer ik door de stad wandel. Enorme kerkgebouwen voor de Chileense Gemeente in Nederland, Roemeense Gemeente in Nederland etc. Ik zie zelfs een C#-kerk vol met programmeurs die hun brood verdienen met C#. Een verdwaalde Ruby-programmeur houdt het in de C#-cultuur hoogstens vier weken vol eer hij vertrekt. Op deze wijze blijft de C#-kerk een enorme aantrekkingskracht voor iedereen die C# een warm hart toedraagt.
Shalala lalala lalalala lala
Ik probeer ook iemand te spreken van de HTC (Holy Tongues Church), maar ik kan niet begrijpen wat ze tegen mij brabbelen. Mijn werkdag zit er op.
Reflectie
Is de ‘community’ belangrijker dan het evangelie, zoals Cheung Chan Chong liet zien? Is het evangelie over dertig jaar werkelijk verborgen in een kluis vanwege de hyper-heiligheidstheologie? En overwint de hyper-eucumenische beweging waarin waarheid een emulsie is?
Waar gaan we naar toe? Moedeloos laat ik mij vallen op een bankje in het jaar 2050. Komt er plotseling iemand voor me staan en hij biedt mij een kopje koffie aan. Hij wil mij het evangelie verkondigen.
“Welk evangelie?” Snauw ik, “Ben je van de Conservatief Vrijzinnige Kerk? Of van de Senseo-is-beter-dan-Nespresso-kerk?”
Hij glimlacht mij vriendelijk toe en brengt mij naar een kerkgebouw dat gebouwd is op de poorten van het dodenrijk (Matteüs 16:18). In de kerk zijn zevenduizend broeders en zusters God aan het prijzen, die hun knieën niet gebogen hebben voor de Baäl (1 Koningen 19:18). Ik heb genoeg gezien en kan met een gerust hart terug reizen naar 2020.