Racisme is een Adamsprobleem

“Hij gaf zijn leven om verandering teweeg te brengen.” Zonder context zou ik haast denken dat het hier om Jezus gaat. Maar dit was wat ik op de radio hoorde, toen een vriend van de overleden George Floyd aan het woord kwam.

“Hij gaf zijn leven?” protesteerde ik in gedachten. Laat ik duidelijk zijn, de dood van Floyd is een verdrietige gebeurtenis. Tijdens het bekijken van de video van het fatale voorval moest ik mijzelf bedwingen om niet tegen het scherm te schreeuwen: “Haal jouw knie van die man af!” Hartverscheurend.

Maar dat is geen reden om het kruis te verruilen voor een knie. De oplossing voor racisme begint niet bij een man onder een knie, maar bij een man aan het kruis. Floyd hapte naar adem en gaf niet zijn leven, het leven werd hem ontnomen door de agent die bovenop hem knielde. Jezus daarentegen gaf uit vrije wil zijn leven (Johannes 10:18). Er is slechts één messias.

Racisme is niet het probleem

Anti-racisme demonstranten zien dit hele gebeuren als een mogelijke kantelpunt in de geschiedenis, waarna een duizendjarig vrederijk zal ontstaan van raciale harmonie. Dat is echter een waanbeeld, omdat er gedroomd wordt van een oplossing zonder het probleem te kennen. Het probleem dat zonder bijbel niet begrepen kan worden, de uitweg wordt ook nergens anders aangereikt.

Racisme is eenvoudigweg het zichtbare resultaat van zonde. En iedereen is zondaar, niemand uitgezonderd. De agent die van zijn knie een moordwapen maakte werd onmiddellijk door de massa veroordeeld tot racist, maar was hier werkelijk sprake van racisme? Voordat wij tot deze conclusie kunnen komen, zou er niet gedegen onderzoek naar gedaan moeten worden? Zo zien we dat degenen die op automatische piloot de antiracistische vlag wapperen na blanke man doodt zwarte man, hun handen niet onbevlekt zijn van datgene zij zeggen te bestrijden.

Dat is niet gek, want zonde – en dus ook racisme – is een Adamsprobleem. Dit systematisch probleem zit niet in de boze witte mannen, maar in het menselijk ras vanaf onze gezamenlijke voorouder. Generatie na generatie hebben de nakomelingen van Adam elkaar vermoord, onderdrukt en bespot. Wij, ellendige mensen, wie zal ons verlossen van deze herhaling van haat? Gode zij dank, door Jezus Christus, onze Heer!

De veroorzaker van het probleem – elke ik – kan het niet oplossen, zeker niet wanneer deze van nature geneigd is tot alle kwaad. De verlossing moet dus buiten ons gevonden worden. Het antwoord op ons Adamsprobleem is de Jezusoplossing. Jezus, hij creëert één volk uit velen (1 Petrus 2:9).

Éen dood is de oplossing

Eén ding hebben de demonstranten goed gezien. Ware hervorming begint met de dood van één man, maar niet in Minneapolis, maar op Golgotha. Die niet zei “I can’t breathe“, maar “Ik heb dorst“. Die niet uit doodsangst naar zijn moeder riep, maar schreeuwde: “Vader vader, waarom hebt u mij verlaten?“. Het Lam van God, dat verbrijzeld werd onder de toorn van de rechtvaardige God, verzoende zondaar met God. Dit offer verspreidt sindsdien een aroma van vrede.

Het vinger dat beschuldigend naar de ander wijst, richt eensklaps naar mijn eigen hart. De geknielde demonstrant met gebalde vuist in de lucht, slaat met zijn vuist op de borst bij het zien van de doorboorde. De gestrekte arm die anderen op afstand hield, omarmt wie het weg duwde. Wiens ogen gefixeerd zijn op Jezus, let niet meer op huidskleur of dergelijke beuzelachtigheden. Wie in Christus is, is mijn broeder en zuster.

Daarom, kerk van Jezus Christus: verkondig niet het evangelie van raciale gelijkheid en politieke hervorming, maar het evangelie dat het hart van zondaren geneest door de heerlijkheid van Hem die voor ons zijn leven gaf.